Луқма аз бахши «Тарабхона»

Амрикоӣ, фаронсавӣ ва тоҷик бо завҷаҳои худ дар тарабхонае хӯроки шом мехӯранд. Амрикоӣ ба занаш мегӯяд:
-Қандро ба ман деҳ қандаки ман. Ҳамсараш қуттии қандро ба шавҳараш дароз мекунад. Баъди чанд дақиқа фаронсавӣ ба завҷааш хитоб мекунад:
-Асалро ба ман деҳ асалаки ман. Зан косаи асалро назди ӯ мегузорад. Аз миён даҳ дақиқа мегузарад ва тоҷик бо қираи чашм занашро песонда:
-Гуштро ин сӯ биёр гови Худо…